De creditcard is een handig betaalmiddel. Met uw geheime code haalt u geld uit de automaat of betaalt u op restaurant; met de lange cijfercode (en eventueel ook de vervaldatum en beveiligingscode op de achterkant van uw kaart) koopt u op afstand (internet, fax en telefoon). Zowel in binnen- als buitenland. Vraag wel na bij de uitgever van de kaart wat de kosten zijn binnen- en buiten de eurozone. Zo vermijdt u onaangename verrassingen.
Creditcard zonder kredietopening
De betalingen met een creditcard worden maandelijks afgerekend. Vaak eist de uitgever dat dit via domiciliëring gebeurt. Dit kan handig zijn, u hoeft hier immers geen moeite voor te doen. De uitgaven worden automatisch gedebiteerd.
Zorg er wel voor dat er voldoende geld op uw zichtrekening staat op het moment dat de kredietafbetalingen eraf gaan. Onder nul gaan kost immers geld.
Bovendien verliest u door domiciliëring een troef in geval van betwisting van een verrichting. Druk uitoefenen op de bank behoort immers niet meer tot de mogelijkheden, vermits u de betaling niet kunt blokkeren.
Creditcard met kredietopening
In tegenstelling tot de klassieke leningen als lening en verkoop op afbetaling is er bij de creditcarden met opening geen sprake van vervaldagen. De kredieten op deze kaarten zijn immers meestal van onbepaalde duur en bieden u de flexibiliteit terug te betalen wanneer u wenst. Meestal wordt een minimale maandelijkse terugbetaling geëist van 5 à 10% van het schuldsaldo of 25 tot 50€, wat in veel gevallen gewoon overeenkomt met de intrest. Verder dient u enkel de kredietlijn en de nulstellingstermijn te respecteren.
Bij dit soort flexibiliteit loert de overmatige schuldenlast om de hoek. De financiële instelling verplicht u immers enkel tot maandelijkse terugbetaling van een bedrag gelijkend aan de intrest; het schuldsaldo vermindert niet of nauwelijks. De discipline tot afbetaling is dus voor uw rekening.